جایگاه دیپلماسی عمومی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

این رساله در پی پاسخ به این پرسش که : "علل و عوامل افزایش اهمیت دیپلماسی عمومی در سیاست خارجی ایران کدامند؟" می باشد.دراین رهگذر، فرضیه تحقیق عبارتست از: " ماهیت فرهنگی و اهداف فراملی انقلاب اسلامی،انقلاب در ارتباطات و اطلاعات، افزایش نقش بازیگران غیردولتی و تحول در ماهیت و گفتمان قدرت در روابط بین الملل باعث افزایش اهمیت دیپلماسی عمومی و تحول آن از جنبه تبلیغات به تصویر سازی و الگو پردازی از جمهوری اسلامی، در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران شده است"؛ از روش کتابخانه ای، مصاحبه باز ، پرسشنامه 38 سوالی با مقیاس 5 گزینه ای لیکرت و استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس برای گرداوری و تحلیل داده ها استفاده شده است. در بررسی پیامدهای گسترش نقش دیپلماسی عمومی، باید گفت تحول در گفتمان های سیاست خارجی، باعث تحول در نوع نگاه به دیپلماسی عمومی و ایجاد الگوهای دیپلماسی عمومی سازندگی، اصلاحات، و اصول گرایی در دوره های مختلف سیاست خارجی شده است. در مجموع، متغیرهای تأثیر گذار که در فرضیه اولیه مورد نظر بودند تا حدودی بر افزایش اهمیت دیپلماسی عمومی تأثیر داشته اند ولی این تأثیر پذیری لزوما به معنای این نیست که دیپلماسی عمومی در دوره های مختلف موفق بوده است چرا که موانع مهم بین المللی و داخلی در این عدم موفقیت تأثیر داشته اند. در واقع برایند این متغیرها نحوه نگاه جمهوری اسلامی ایران به دیپلماسی عمومی را تعیین کرده اند. در بررسی معضلات و مشکلات پیرامون دیپلماسی عمومی ایران، فقدان نهاد عمده تأثیر گذار در دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران و ضرورت تهیه منشور و یا سند راهبردی در این زمینه احساس می شود. همچنین لزوم فهم دیپلماسی عمومی برای دست اندر کاران امر دیپلماسی عمومی حیاتی است.